زیارت بامعرفت

روایات مختلف و متعدد نشان مى دهد زیارت هرگاه ازروى معرفت باشد زائر را به اهداف عالى مى رساند. از امام باقر ـ علیه السلام ـ در این باره چنین نقل کرده اند: «فمن زاره عارفاً بحقه.»

«کسى که حضرت را زیارت کند و حق او را بشناسد.»

این تعبیر از امام صادق، امام کاظم، امام رضا، و امام جواد ـ علیهم السلام ـ درباره آن حضرت نقل شده است. برطبق این روایات، پاداش زیارت آن حضرت زمانى به انسان خواهد رسید که زائر به حق آن حضرت معرفت داشته باشد و به درستى بداند چه کسى را زیارت مى کند.

از بررسى مجموع روایات استفاده مى شود که زیارت از روى معرفت آن است که زائر معتقد باشد امام على بن موسى الرضا ـ علیه السلام ـ هشتمین معصوم، حجت وخلیفه خدا ست وپس از او چهار معصوم حجت وخلیفه خدا در روى زمین خواهندبود. به عبارت دیگر، زایرى حق امام هشتم رابه درستى مى شناسد که شیعه دوازده امامى باشد، و تنها محبت ودوست داشتن ایشان کفایت نمى کند.

بزنطى از آن حضرت چنین نقل کرده است:

«هر کس از دوستان من که حق مرا بشناسد و زیارتم کند، روز قیامت او را شفاعت خواهم کرد.»

بر طبق این حدیث، افزون بر دوستى حضرت، شناخت حق وى براى دستیابى به شفاعت آن حضرت لازم است.

در روایتى دیگر از آن حضرت این گونه نقل کرده اند:

«هرکس مرا زیارت کند و حق اطاعتى از مرا که خداى تبارک و تعالى بر مردم واجب کرده، بشناسد، من و پدرانم روز قیامت شفاعت کنندگان او خواهیم بود.»

امام صادق ـ علیه السلام این حق راکه شناخت آن اهمیت ویژه اى دارد به روشنى توضیح داده است آن حضرت فرمود:

«یکى از فرزندان من درشهر طوس در سرزمین خراسان کشته خواهد شد، هر کس او را زیارت کند و حق او را بشناسد، روز قیامت خودم دست او را خواهم گرفت و روانه بهشت خواهم کرد؛ گر چه از اهل گناه کبیره باشد.»

از امام صادق پرسیدند: شناخت حق آن حضرت یعنى چه؟ حضرت فرمود:

«یعنى بداند که او امام و حجت خدا ست و اطاعت از او واجب و غریب و شهید است.»

بر طبق روایتى دیگر، امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود:

«زیارت با معرفت امام حسین - علیه السلام- آن است که زائر بداند آن حضرت از ناحیه خداى - عزوجل - امام است و بر همه مردم اطاعت از ایشان واجب است.»

درباره حضرت رضاـ علیه السلام ـ نیز فرمود:

«کسى که آن حضرت را زیارت کند و معتقد باشد که ایشان پس از پدرش موسى بن جعفر، امام معصوم وحجت خدا ست و بر همه مردم اطاعت از ایشان واجب است، مانند کسى است که رسول خدا- صلوات الله علیه وآله - را زیارت کرده است.»

به طور خلاصه، بر طبق روایات مختلف زیارت از روى معرفت عبارت است از:

یک. زائر معتقد باشد که امام رضا ـ علیه السلام ـ امام معصوم و حجت خدا است؛

دو. زائر بر این باور باشد که او هشتمین امام معصوم است؛

سه. زائر اعتقاد داشته باشد که پس از ایشان چهارامام معصوم دیگر و قبل از ایشان هفت امام معصوم دیگر که آخرین آن ها حضرت موسى بن جعفرـ علیهما السلام ـ است، وجود داشته است.

همه این سه نکته را مى توان در یک مسئله خلاصه کرد و آن این که زائر شیعه دوازده امامى باشد. افزون بر نکته هاى یاد شده، در برخى از روایات اشاره شده بود که زائر آن حضرت بداند که ایشان غریب است و در غربت و به دور از خانواده اش به شهادت رسیده است؛ یعنى امام غریب و شهید است.

بقعه بهشتى

همان طور که به شرح آورده شد، زیارت حضرت رضا ـ سلام الله علیه ـ پاداش بى نظیرى دارد و زمانى انسان به همه این پاداش ها دست مى یابد و زیارت او مقبول خواهد بود که آگاهانه و از سر معرفت به زیارت امام خود بشتابد. از نکته هایى که در این باره سودمند به نظر مى رسد، آگاهى از موقعیت برجسته و منزلت ویژه بقعه مبارک امام رضا ـ علیه السلام ـ است. بر طبق روایات معتبر، مرقد مطهر على بن موسى الرضا ـ علیه السلام ـ بوستان سرسبز و خرمى است از بوستانهاى بهشتى، و اگر آدمى بتواند خود را از پلیدى ها و وسوسه هاى شیطانى رهانیده و روح خود را شکوفا سازد و نفس رابه فضیلت ها و پرستش خداى متعال آرایش دهد، در همین دنیا مى تواند عطر دل انگیز بهشتى را از رواق هاى نورانى و اطراف ضریح که امواج ناپیدا کرانه انوار معنوى آن را در خود گرفته اند، ببوید و صداهاى آن جهانى را بشنود و به طور فشرده دریابد که حرم مطهر رضوى از باغ هاى خرم و بى نظیر بهشتى است، بلکه به یقین منزلت آن حرم فراتر از آن است؛ چه این که امام رضا ـ علیه السلام ـ جلوه رضوان خداى متعال است و این جلوه به حدى است که باغ هاى بهشتى در مقابل آن ناچیز مى نماید.

حضرت رضا ـ علیه السلام ـ فرمود:

«وهى بارض طوس وهى والله روضة من ریاض الجنة.»

«این بقعه در سرزمین طوس است و سوگند به خدا که باغى است از باغهاى بهشت.»

در روایتى دیگر فرمود:

«این بقعه، بوستانى است از بوستان هاى بهشت و محل رفت و آمد فرشتگان الهى و همواره تا زمانى که در صور دمیده شود، گروهى از فرشتگان از آسمان به سوى آن مرقد مطهر فرود مى آیند و گروهى از آنان از آن جا به سوى آسمان بالا مى روند.»

امام هادى ـ علیه السلام ـ پس از آن به مستجاب بودن دعا در آن بقعه مبارک اشاره مى کند و مى فرماید:

«دلیل مستجاب شدن دعا در آن جا آن است که آن محل و قبر آن حضرت، از بقعه هاى بهشت است و هر مؤمنى که آن جا را زیارت کند، خداى او را از آتش نجات داده و داخل بهشت خواهد کرد.»

طبق روایت جناب شیخ صدوق ـ قدس سره ـ امام جواد ـ علیه السلام ـ با تعبیرى لطیف به این نکته اشاره مى کند. آن حضرت فرمود:

«میان دو کوه طوس، مشتى [بخشى] از خاک بهشت گرفته شده و در آن جا گذاشته شده است، هرکس داخل آن شود، روز قیامت از آتش جهنم در امان خواهد بود.»

به احتمال زیاد، مقصود امام جواد ـ علیه السلام ـ از داخل شدن در حرم، زیارت آن حضرت باشد، به همان سان که احتمال مى رود مقصود ظاهر سخن باشد. بر طبق ظاهر این حدیث حتى داخل شدن در روضه مطهر آثار شگفت انگیزى دارد.

پیش گویى از آینده

همان طور که از جناب على بن مهزیار و حضرت عبدالعظیم حسنى نقل شد، در آن روزگار شمار زائران حضرت رضاـ علیه السلام ـ بسیار کم بود، به گونه اى که جناب عبدالعظیم حسنى از امام جواد ـ علیه السلام ـ نقل کردند که از این مسئله بسى شکوه داشت، تا آن جا که اشک هاى آن حضرت بر گونه هایش جارى شد. از این رو، همواره مومنان را

تشویق مى کردند به زیارت آن مرقد مطهر بروند، اما حضرت رضا ـ علیه السلام ـ خود از آینده مرقد مطهرش خبر داد. آن حضرت به شاعر معروف، جناب دعبل خزاعى فرمود:

«طوس در آینده به محل رفت و آمد شیعیان و زائران من تبدیل خواهد شد. شیعیان و دوستانم از دور و نزدیک براى زیارت من به طوس خواهند آمد.»

نیز از آن حضرت نقل شده است:

«خدا این مکان (مرقد مرا) محل رفت و آمد شیعیان و دوستان من قرار خواهد داد....»

همان طور که آن حضرت اشاره فرمودند: مرقد ایشان از غربت در آمده و در روزگار ما شب و روز مردان و زنان مؤمن از دور و نزدیک با دل هایى آکنده از عشق و محبت فرزند فاطمه، به سوى آن مرقد مطهر مى آیند و با سلام هاى برآمده از ژرفاى جانشان در برابر على بن موسى الرضا ـ علیه السلام ـ فروتنى کرده و مى کوشند قطره اى از دریاى ناپیدا کرانه حقوق اهل بیت را ادا کنند، و از آن پایگاه معنویت و کانون ریزش و خیزش رحمت هاى الهى جرعه اى بنوشند و از آن بوستان سرسبز و با صفاى بهشتى گلى بچینند.

آنان بارها و بارها تجربه کرده اند و مزه شیرین زلال گواراى آن کوثر بى نظیر را چشیده اند. مردم از پیر و جوان، زن و مرد، شیعه و غیر شیعه در آن مرقد بهشتى کرامت دیده و معجزاتى را لمس کرده اند، که از اعماق جان به آن مرقد جانان ایمان آورده و براى زیارتش سر از پا نشناخته و همواره آروزى آن را بر دل دارند و تکرار آن نه تنها برایش ملالت آور و خسته کننده نیست، بلکه دل و جانشان را صیقل داده و شکوفا مى سازد.

زمان زیارت

زیارت پیامبر خدا ـ صلوات الله علیه و آله ـ و همه معصومان ـ علیهم السلام ـ در همه زمان ها مفید و مناسب است؛ چه این که در نهایت از بهترین راه هاى تقرب به خداى متعال است و نباید از آن غفلت ورزید، بلکه باید فرصت ها را غنیمت شمرد و هرگاه زمینه زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ فراهم شد، از آن بهره برده و به زیارت آن حضرت شتافت.

اما به طور کلى عبادت خداى متعال در برخى از زمان ها و مکان ها مؤثرتر است. به عنوان مثال، ماه رمضان، شعبان، رجب، شب و روز جمعه و دسته اى دیگر از ایام و لیالى که بر طبق روایات، دعا، زیارت و عبادت در آن زمان ها بیشتر اثر دارد. از این رو، زیارت آن حضرت نیز در چهارچوب این قاعده کلى در ساعت هاى خاص ـ مانند ثلث آخر شب، قبل از اذان صبح، بین الطلوعین، شب جمعه و... مؤثرتر خواهد بود. با این حال، بر زیارت آن حضرت در دو زمان خاص تأکید شده است.

الف ـ ماه رجب

بر طبق روایتى که پیش تر از این نقل شد و در کتاب هاى معتبر شیعه، از قبیل کافى، تهذیب الاحکام، کامل الزیارات، عیون اخبار الرضا و... گزارش شده است، امام جواد ـ علیه السلام ـ فرمود:

«زیارت حضرت على بن موسى الرضا - علیه السلام - از حج فضیلت بیشترى دارد.»

آن حضرت در پاسخ به این سؤال که هر گاه کسى به حج رفته و پس از بازگشت از حج به زیارت امام حسین ـ علیه السلام ـ مشرف شده و آن گاه هزینه و مقدمات سفر دوباره به حج برایش فراهم شد، آیا بهتر است به حج رود یا براى زیارت امام رضا ـ علیه السلام ـ راهى خراسان شود، فرمود:

«... اگر به خراسان رود و به امام رضا - علیه السلام - سلام کند، فضیلت بیشترى دارد، لیکن این سفر باید در ماه رجب باشد و سزاوار نیست در این ماه انجام شود؛ چون حکومت به خاطر آن از ما و شما بدگویى مى کند.»

همان طور که جناب علامه مجلسى از این روایت برداشت کرده، این روایت نشان گر آن است که زیارت آن حضرت در ماه رجب مستحب مؤکد است و به طور خاص در این ماه بر آن تأکید شده است. دومین نکته اى که جناب مجلسى از این روایت فهمیده آن است که به سبب تقیه، زیارت آن حضرت ترک مى شود؛ زیرا امام جواد ـ علیه السلام ـ فرمود: اگر در این زمان به زیارت آن حضرت روید، ما و شما، یعنى شیعیان را آزار خواهند داد؛ از این رو، هر زمانى که این گونه باشد، زیارت حضرت طبق این حدیث ترک مى گردد.

یکى از استادان، از واژه «هذا الیوم» تفسیرى ارائه داده اند که پرده ابهام را از این روایت کنار مى زند؛ وى «هذا الیوم» را به معناى ذى الحجة دانسته است. شاید علت نهى امام جواد از تشرف به زیارت حضرت رضا در ماه ذى الحجة به جاى زیارت خانه خدا، آن است که حکومت و خلافت زمان که با شیعیان و رهبرى آنان سرستیز داشت و از مبارزه شیعیان با ظلم بسى مى هراسید، در پى بهانه و دستاویزى بود که آبروى آنان را ببرد و اندیشه هاو باورهاى آنان را زشت جلوه داده و زمینه عدم نفوذ آنان در افکار عمومى و نیز سرکوب به موقع آنان را فراهم آورد، و این خود مى توانست بهانه اى مناسب باشد که اینان به جاى زیارت خانه خدا بر خلاف بقیه مسلمانان پشت به کعبه کرده و به زیارت امامشان در طوس مى روند! از این رو، آن حضرت فرمود: در این زمان چنین اقدامى نکنید و گرنه در ماه ذى الحجة نیز زیارت ایشان مستحب است و هیچ نهى اى از آن نشده است.

در روایتى دیگر، از امام جواد ـ علیه السلام ـ نقل کرده اند:

«زیارت امام رضا - علیه السلام - در همه زمان ها خوب است، ولى با فضیلت ترین زمان زیارت آن حضرت ماه رجب است.»

ب ـ ایام مخصوص به حضرت رضا - علیه السلام -

سخنان جناب علامه مجلسى در بحارالانوار نشان گر آن است که بر استحباب زیارت آن حضرت در ایامى که به گونه اى به ایشان ارتباط دارد، تأکید بیشترى دارد. این ایام عبارت است از:

یک. روز تولد آن حضرت؛ یعنى یازدهم ذى قعده؛

دو. روز شهادت آن حضرت؛ آخر ماه یا هفدهم ماه صفر و یا بیست و چهارم ماه رمضان؛

سه. روز بیعت مردم با ایشان؛ یعنى روز اول یا ششم ماه رمضان. در آینده به ششم رمضان اشاره خواهد شد؛

چهار. روز بیست و سوم ذى قعده ـ که بنابر قولى در چنین روزى آن حضرت به شهادت رسیده است ـ سید بن طاووس مى نویسد: در برخى از آثار دانشوران غیرعرب شیعه بر این نکته تأکید شده است؛

پنج. روز بیست و پنجم ماه ذى القعده، معروف به روز «دحو الارض»؛ یعنى روزى که خداى متعال زمین را گسترانید و عبادت در آن روز آثار و برکت هاى عظیم و بى مانندى دارد. زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ در این روز بسیار تأکید شده است و جناب میرداماد آن را از افضل اعمال این روز دانسته است؛

شش. روز ششم ماه رمضان. سید بن طاووس مى نویسد: روایت شده است که مناسب است دو رکعت نماز خوانده شود و در هر رکعت حمد یک بار و سوره توحید بیست و پنج بار قرائت شود و مناسب آن است که این نماز در حرم مطهر حضرت رضا پس از زیارت آن حضرت خوانده شود؛

هفت. روز چهارشنبه. سید بن طاووس در جمال الاسبوع مى نویسد: روز چهارشنبه به نام امامان موسى بن جعفر، على بن موسى، محمد بن على و على بن محمد ـ علیهم السلام ـ است. از این رو، زیارت آن حضرت در چنین روزى مستحب است؛

هشت. روز جمعه، زیارت پیامبر، حضرت فاطمه و دوازده امام و از جمله حضرت على بن موسى الرضا ـ علیه السلام ـ مستحب است.

آداب زیارت حضرت رضا - علیه السلام -

مرقد مطهر حضرت رضا ـ علیه السلام ـ کانون فراز و فرود آمدن فرشتگان الهى و محل عبادت و راز و نیاز بندگان شایسته خدا و عارفان و عالمان خداشناس است. این ها و جز این ها نشان گر آن است که هماره باید با ادب و فروتنانه وارد این بارگاه با عظمت شد و حرمت حریم على بن موسى الرضا ـ علیه السلام ـ را به گونه اى شایسته پاس داشت. رساترین و زیباترین تعبیر در این باره در قرآن آمده است. خداى متعال مى فرماید:

«فى بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه یسبح فیها بالغدو و الآصال....»

«نور خدا... در خانه هایى است که خدا اذن داده است که بلند مرتبه شوند و بزرگ داشته شوند و نام وى در آنها یاد شود و بامدادان و شامگاهان تسبیح مى کنند خدا را در آن خانه ها مردانى که بازرگانى و خرید و فروش آنان را از یاد خدا باز نمى دارد....»

عالمان بزرگ شیعه براى زیارت آدابى آورده اند که رعایت آنها در همه حرمهاى ائمه ـ علیهم السلام ـ مورد نظر است. افزون بر آنها، در خصوص آداب زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ در روایات نکته هایى آمده است که بدان ها اشاره خواهد شد.

آداب زیارت معصومان - علیهم السلام -

دانشور بزرگ شیعه، جناب محمد بن جمال مکى معروف به شهید اول، در این باره چنین نوشته است:

زیارت آدابى دارد که عبارت است از:

1ـ غسل. شیخ مفید آورده است: با غسل و طهارت وارد حرم شود؛

2ـ لباس هاى تمیز، پاک و نو بپوشد؛

3ـ با حالت خضوع و خشوع به سوى حرم حرکت کند؛

4ـ چون به درگاه حرم رسید، بایستد و دعا و اذن دخول بخواند و بکوشد تا حالت خشوع و خضوع و رقت قلب در خود پدید آورد و باید بداند که این حالت است که زمینه را براى فرود آمدن رحمت الهى فراهم مى آورد؛

5ـ چون خواست وارد حرم شود، پاى راست را جلو بگذارد، به همان سان که در هنگام خروج پاى چپ را جلو گذاشته و خارج شود؛

6ـ در مقابل ضریح بایستد و خود را به ضریح بچسباند و آن را ببوسد؛

7ـ پشت به قبله و رو به ضریح بایستد و زیارت و دعا بخواند؛

8ـ پس از زیارت، گونه راست را بر ضریح بگذارد و از روى تضرع و خشوع دعا کند، آن گاه گونه چپ را بر ضریح بگذارد و خداى را به حق خودش و به حق صاحب قبر قسم دهد و بخواهد که خداى او را شفیع او قرار دهد. در دعا کردن اصرار ورزیده و پافشارى کند، آن گاه به بالاى سر بیاید و دو باره دعا کند؛

9ـ تنها سلام و حضور در حرم کفایت مى کند و زیارت به حساب مى آید، ولى بهتر است با زیارت هایى که از ائمه ـ علیهم السلام ـ به ما رسیده، زیارت کند؛

10ـ پس از زیارت دو رکعت نماز بگذارد؛ اگر پیامبر اکرم را زیارت مى کند این نماز را در «روضه» بخواند و اگر یکى دیگر از معصومان را زیارت مى کند، در بالاى سر نماز بخواند. اگر این نماز را در مسجدى که در مرقد است، بخواند کفایت مى کند؛

11ـ پس از نماز زیارت، دعاهایى که نقل شده بخواند و اگر دعایى وارد نشده، براى امور دینى و دنیوى خود دعا کند و هر چه دعا را به دیگران تعمیم دهد، به اجابت نزدیک تر است؛

12ـ مقدارى قرآن تلاوت کند و ثوابش را به صاحب قبر اهدا کند. این عمل به نفع زائر است و نوعى تعظیم و بزرگداشت صاحب قبر محسوب مى شود؛

13ـ بکوشد در همه این مراحل حضور قلب داشته باشد؛

14ـ استغفار کرده و از گناهان خود توبه کند؛

15ـ خادمان، محافظان و دیگر دست اندرکاران حرم را بسیار احترام کند؛ چه این که در واقع نوعى احترام به صاحب قبر به شمار مى آید. آنان نیز باید اهل خیر، شایسته، متدین، و داراى جوانمردى، تحمل، شکیبایى و خویشتن دارى باشند و با زائران مهربانى کنند، به زایران نیازمند کمک کرده و گمشدگان را راهنمایى کنند و اگر خداى ناخواسته زایران مرتکب خطایى شوند، با توجه به شرایط و مراتب امر به معروف و نهى از منکر، آنان را از خطایشان باز دارند؛

16ـ تا زمانى که در آن شهر اقامت دارد، مستحب است پس از خروج از حرم و استراحت در محل اقامت خود، مکرر به حرم باز گردد؛

17ـ در آخرین زیارت خود، زیارت وداع بخواند و از خداى متعال بخواهد دوباره زیارت آن معصوم را روزى او کند؛

18ـ بکوشد به گونه اى معصوم ـ علیه السلام ـ را زیارت کند که پس از هر زیارت به لحاظ معنوى و روحى بهتر از گذشته باشد؛ چون زیارت گناه را مى ریزد و آدمى را سبک مى کند، اگر زیارت او قبول شده باشد؛

19ـ براى احترام به امام معصوم و باقى ماندن شدت شوق به زیارت، چون از زیارت فارغ شد و بهره خود را از آن برد، در خارج شدن از حرم عجله نکند؛

20ـ در هنگام خروج به حالت قهقهرا راه برود؛ یعنى پشت به قبر حرکت نکند؛

21ـ بر نیازمندانى که در بقعه مبارک و یا مجاور آن هستند، صدقه داده و انفاق کند، به ویژه اگر از سادات باشند؛

22ـ سعى کند در زمان هایى که زیارت در آنها مستحب مؤکد است، زیارت کند [به عنوان مثال] در ماه رجب به زیارت حضرت رضا رود که از افضل اعمال است؛

23ـ همان طور که اشاره شد، بوسیدن ضریح هیچ کراهتى ندارد، بلکه فقهاى شیعه آن را مستحب مى دانند و اگر بوسیدن و دست مالیدن مشکلى ایجاد مى کند، تقیه کند بهتر است و اگر زائر براى شکرگزارى نعمت توفیق زیارت سجده شکر کند، بهتر است؛

24ـ اگر روز جمعه را درک کرد قبل از نماز ظهر از سفر برنگردد و پس از نماز خارج شود؛

25ـ کسى که به حرم مشرف مى شود و وقت نماز فرا مى رسد، یا امام جماعت نماز جماعت مى خواند، اول نماز بخواند و بعد زیارت کند و هر گاه در وسط زیارت وقت نماز مى رسد، مستحب است زیارت را قطع کرده و نماز بخواند؛

26ـ وقتى جمعیت زائران زیاد است، مستحب است آنان که در کنار ضریح یا مکان هاى با فضیلت و مورد توجه زائران قرار دارند، زودتر عمل خود را تمام کنند تا نوبت به دیگران هم برسد؛

27ـ زنان باید جداى از مردان زیارت کنند و با حجاب کامل به گونه اى که شناخته نشوند به زیارت روند، و از آرایش بپرهیزند و اگر با مردان زیارت کنند، جایز ولى مکروه است؛

28ـ مستحب است کسى که به زیارت مى رود به نیابت از پدر و مادر و دوستان بلکه همه مؤمنان زیارت کند.

آدابى که براى زیارت آورده شد، عام است و شامل همه مرقدهاى شریف معصومان ـ علیهم السلام ـ مى شود، اما بر طبق روایات، زیارت امام رضا ـ علیه السلام ـ نیز آدابى دارد که به آن ها اشاره مى شود.

نکته هایى در باره آداب زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ

دراین جا به چند نکته در باره زیارت حضرت رضا ـ علیه السلام ـ اشاره مى شود:

1ـ غسل، چون خواستى به زیارت حضرت رضا روى پیش از آن که از خانه خارج شوى غسل کن و در هنگام غسل این دعا را بخوان؛

2ـ دعاى بر در خانه. هنگامى که از خانه خارج شدى، در خانه خود بایست و بگو؛

3ـ هنگامى که به مشهد رسیدى وقتى خاستى به زیارت روى، غسل کن و در هنگام غسل این دعا را بخوان ؛

شیخ صدوق از ابى صلت هروى روایت کرده است که حضرت رضا ـ علیه السلام ـ فرمود:

«هر کس مرابا حالت غسل زیارت کند، از گناهان خود پاک مى شود، مانند روزى که از مادر متولد شده است .»

امام هادى ـ علیه السلام ـ فرمود:

«هر کس حاجتى از خدا مى خواهد به زیارت قبر جدم على بن موسى الرضا ـ علیه السلام ـ بشتابد، در حالى که غسل کرده باشد و نزد سر آن حضرت دو رکعت نماز بخواند و در قنوت از خدا حاجت خود را بطلبد، دعایش مستجاب خواهد شد.»

4ـ پوشیدن پاک ترین و بهترین لباسها. چون خواستى به زیارت روى، پاکیزه ترین و بهترین لباس هایت را بپوش؛

5ـ با آرامش و قار و پاى برهنه به سوى مرقد مطهر حرکت کن و گامها را آهسته و کوتاه بردار و در مسیر «سبحان الله و الحمد الله ولا إله إلا الله والله اکبر» بگو.